فن کویل

فن کویل چیست؟

فن کویل (Fan coil) دستگاهی است که جهت تامین سرمایش و گرمایش ساختمان ها در صنعت تهویه مطبوع مورد استفاده قرار می گیرد.همان طور که از نام فن کویل پیداست، این دستگاه شامل فن دمنده و مبدل حرارتی (کویل) است که با فیلتر و یک مدار کنترلی ساده ترکیب می شود. در واقع، این دستگاه عضوی از یک سیستم HVAC به شمار رفته که امروزه در ساختمان های مسکونی، اداری و تجاری، بسیار مورد استفاده قرار میگیرد

فن کویل یا فن کوئل، نوعی مبدل حرارتی است که در فصل گرما، آب سرد تولیدی توسط چیلر یا مینی چیلر و در فصل سرما، آب گرم تولیدی توسط دیگ یا پکیج، درون لوله های کویل به گردش در می آید. از طرف دیگر هوای اتاق (هوای برگشتی) توسط مجموعۀ الکتروفن، به داخل یونیتفن کویل کشیده شده و پس از فیلتر شدن با عبور از روی کویل، تغییر دما پیدا می کند. در نهایت جریان هوای مطبوع شده (Conditioned) از طریق کانال یا بصورت مستقیم، درون فضای اتاق­ دمیده می شود.

ویدیو آشنایی با عملکرد انواع فن کویل

پیشنهاد مطالعه:

نحوه محاسبه ظرفیت(cfm) فن کویل

کولر گازی (اسپلیت) چیست و چه کاربردی دارد؟

نحوه کار فن کویل

در شکل زیر اجزای یک نوع سیستم دو لوله ای نشان داده شده است. زمانی که دستگاه روشن می شود از طریق دریچه برگشتی، جریان هوا به سمت داخل مکیده می شود و پس از عبور از فیلتر و مبدل حرارتی(که ممکن است کویل در حالت سرمایش یا گرمایش باشد)، جریان هوا وارد کانال شده و سپس از طریق دریچه رفت، به صورت دهش وارد فضای ساختمان می شود. تا زمانی که دستگاه روشن باشد، گردش جریان هوا وجود دارد.

انواع فن کویل (زمینی، دیواری،سقفی کاستی،کانالی، توکار)

معیار نخست در دسته بندی فن کویل ها، تعداد مسیر ورود و خروج آب می باشد. بر این اساس، این سیستم به صورت دو لوله ای یا چهار لوله ای طراحی و تولید می شود.

فن کویل دو لوله ای

در شرایط معمول، این دستگاه تنها دارای یک مبدل حرارتی است که به صورت مشترک به عنوان کویل سرمایشی و گرمایشی به کار می رود. این نوع فن کویل ها را دو لوله ای می نامند؛ به این معنا که دارای یک لوله ورودی و یک لوله خروجی آب می باشند و مسیر آب ورودی به آن ها (آب سرد چیلر یا آب گرم دیگ) و همچنین آب خروجی از آن ها (در برگشت به چیلر یا دیگ) از طریق شیر سه راهه تغییر می کند.

فن کویل چهار لوله ای

اما گاهی با توجه به نوع کاربری و معماری ساختمان، نیاز به سرمایش و گرمایش همزمان احساس می گردد. در چنین شرایطی از سیستم های چهار لوله ای استفاده می شود که دارای دو لوله ورودی و دو لوله خروجی بوده و از دو کویل جداگانه (به صورت مستقل، یکی جهت سرمایش و دیگری به منظور گرمایش) بهره می برند. لذا، این امکان فراهم می گردد که بنا به نیاز و دلخواه افراد حاضر، در فضایی از ساختمان، سرمایش و در فضایی دیگر، گرمایش ایجاد شود.

در شکل زیر نحوه چیدمان فن کویل های دو لوله ای و چهار لوله ای به طور مجزا نشان داده شده است

در کاربری هایی مانند هتل ها و بیمارستان ها که نیاز و سلیقه افراد می تواند متفاوت باشد و یا در ساختمان هایی که به دلیل استفاده از نمای شیشه ای و دریافت تابش مستقیم آفتاب، امکان گرم شدن داخل ساختمان، حتی در فصل سرما نیز وجود دارد، استفاده از سیستم های چهار لوله ای، انتخاب بجایی خواهد بود.

پیشنهاد مطالعه:

داکت اسپلیت چیست و چگونه کار می کند؟

فن کویل ها را بر مبنای ساختار طراحی نیز می توان دسته بندی نمود. مدل های مختلفی که با توجه به پارامترهای زیر طراحی شده اند:

• محدودیت های معماری ساختمان
• الزامات ناشی از کاربری ساختمان
• سلیقه خریدار

بر این اساس، انواع آن ها عبارتند از:

فن کویل زمینی

نوع زمینی این دستگاه، با دمش عمودی هوا که همواره یکی از متدوال ترین نوع فن کویل ها در گذشته بوده است. نصب ساده، هزینه پایین سرویس و نگهداری، صدای کم و راندمان مناسب از جمله مزایای این نوع سیستم ها به حساب می آیند. اما بارزترین عیب آن ها، اشغال مساحت مشخصی از فضای ساختمان می باشد که با توجه به محدود بودن متراژ اغلب ساختمان های امروزی، مسئله قابل توجهی است.

پیشنهاد مطالعه:

بررسی و شناخت انواع هواساز

فن کویل دیواری

نوع دیواری این سیستم روکار است و مشابه یونیت های داخلی کولر گازی فضایی را اشغال نکرده و به مانند دستگاه زمینی نصب و سرویس آسانی دارند. هرچند که در ظرفیت های مشابه، تقریباً گرانترین سیستم محسوب می شوند.

فن کویل سقفی کاستی

فن کویل سقفی کاستی با تنوع طراحی بیشتر که در ظرفیت های هوادهی بالاتر نیز تولید می شوند. راندمان مناسب، ظاهر زیبا و اشغال فضای کمتر در مقایسه با سایر سیستم های سقفی، از ویژگی های مثبت دستگاه کاستی هستند. اما از طرفی، هزینه بالای سرویس و کیفیت پایین فیلتراسیون هوا، از جمله معایب آن به شمار می روند.

فن کویل سقفی توکار

ارزان ترین نوع فن کویل که توکار بوده و مانند نوع کاستی در سقف کاذب تعبیه می شوند. با وجود دسترسی نامناسب جهت سرویس و نگهداری، بواسطه قیمت پایینشان به یکی از رایج ترین نوع این دستگاه در بازار تبدیل شده اند. خصوصاً آنکه امکان کانال کشی جریان هوای خروجی در این دستگاه وجود داشته و به این ترتیب می توان با هزینه کمتری، توزیع هوای مناسبی را در ساختمان ایجاد نمود.

فن کویل سقفی کانالی پر فشار

نوع دیگری از فن کویل های توکار که مسیر ورود و خروج جریان هوا در آن ها کانالی بوده و به واسطه توانایی ایجاد فشار زیاد در جریان هوا، به نام فن کویل های کانالی پرفشار نیز شناخته می شوند. تأمین ظرفیت های هوادهی سنگین و امکان استفاده از هوای تازه، از دیگر ویژگی های متمایز این سیستم می باشند.

در جدول زیر هر کدام از انواع یونیت های داخلی بر اساس عوامل مختلفی همچون ظرفیت هوادهی، ظرفیت گرمایشی، ظرفیت سرمایشی و سطح صدای تولیدی دسته بندی شده اند.

نوع فن کویل	ظرفیت هوادهی (cfm)	ظرفیت سرمایشی (kW)	ظرفیت گرمایشی (kW)	سطح صدای تولیدی (dB)
زمینی	150 - 900	0.9 – 7.9	1.9 – 18.2	24 - 48
دیواری	250 - 600	1.7 – 4.5	2.2 – 6.3	20 - 40
سقفی کاستی	300 - 1500	2.2 – 12.9	3.1 – 17.6	28 - 50
سقفی توکار	200 - 2000	1.5 – 18	2.4 – 23.4	29 - 53
کانالی پرفشار	800 - 2200	6.1 – 19.9	7.2 – 30	35 - 61

پیشنهاد مطالعه: سیستم VRF

اجزای تشکیل دهنده فن کویل

فن کویل ها اساساً تجهیزات پیچیده ای نیستند و از قطعات و مؤلفه های متعددی تشکیل نشده اند. در شکل زیر اجزای این سیستم نشان داده شده است.

اصلی ترین اجزای تشکیل دهنده در انواع این سیستم ها عبارتند از:

1- مبدل حرارتی: می توان گفت مبدل حرارتی از مهمترین اجزای فن کویل بحساب می آید که در واقع نوعی کویل فین پلیت (Fin & Tube) با لوله های مسی 3/8″ و فین های آلومینیومی موجدار می باشد. فین هایی که غالباً دارای پوشش ضدخوردگی هیدروفیلیک (Blue fin) هستند.

همانطور که پیش از این نیز گفته شد در فن کویل های چهار لوله ای از دو کویل جداگانه برای عبور آب سرد و آب گرم استفاده می شود.

ظرفیت دستگاه معمولاً بر مبنای میزان هوادهی (با واحد cfm) اعلام می شود. اینکه فن کویلی بعنوان مثال 300cfm است، یعنی در دور حداکثر 300cfm ظرفیت هوادهی دارد. اما، حقیقت آن است که حتی در یک دور مشخص، بسته به تعداد ردیف لوله های کویل، یک دستگاه 300cfm می تواند ظرفیت های سرمایشیِ متفاوتی داشته باشد که تقریباً عددی بین 2 تا 3.3kW است. بنابراین، در انتخاب سیستم مناسب که در ادامه چگونگیِ آن به تفصیل توضیح داده خواهد شد، می بایست ظرفیت حرارتی فن کویل را مبنای انتخاب قرار داد نه ظرفیت هوادهی.

در فن کویل ها معمولاً کویل ها در سه تیپ دو، سه و چهار ردیفه ساخته می شوند

2- الکترو فن: شامل الکتروموتور تکفاز (از نوع AC) با قابلیت کارکرد در حداقل سه دور مختلف و فن سانتریفیوژ با تیغه های معمولاً فلزی که در مجموع باعث فرایند مکش و دهش جریان هوا در فن کویل می شوند. کم صدا بودن، راندمان هوادهی بالا و داشتن بالانس دینامیکی و استاتیکی فن از جمله آیتم های مورد توجه در ارزیابی این الکتروفن ها بشمار می روند. تعداد الکتروموتور و فن بکار رفته در فن کویل، بسته به نوع و ظرفیت هوادهی دستگاه می تواند متفاوت باشد.

نوع دیگری از الکتروموتورها که در فن کویل ها نیز می توان از آنها استفاده نمود، الکتروموتورهای EC (Electronically Commutated) است که قابلیت کنترل دور دارند.

3- فیلتر: از جنس آلومینیوم و با قابلیت شستشو و تعویض که بمنظور فیلتراسیون جریان هوای ورودی به دستگاه استفاده می شود.

4- سینی تخلیه: هنگام فرایند سرمایش هوا در فن کویل، مقداری از بخاراتِ آب موجود در جریان هوای عبوری، تقطیر می شود. به همین منظور در کف دستگاه و طبیعتاً در پایینِ کویل، از سینی تخلیه جهت جمع آوری آبِ حاصل از تقطیر استفاده می شود. آب جمع شده در سینی تخلیه، بکمک لوله کشیِ جداگانه ای به سمت فاضلاب هدایت می شود.

سیستم های کاستی مجهز به پمپ تخلیه نیز می باشند.

تجهیزات جانبی فن کویل

تجهیزات جانبی در فن کویل ها در واقع نوعی تجهیزات کنترلی هستند که می توانند کیفیت بهره برداری از آن ها را به حداکثر برسانند. در ادامه هر کدام از آن ها را ضمن بررسی فنی، عملکردشان را نیز توضیح می دهیم.

ترموستات اتاقی (Room thermostat)

کنترل کارکرد فن کویل برای دستیابی به دمای مورد نظر در اتاق، بکمک ترموستات اتاقی امکانپذیر است. بنحوی که کاربر، دمای دلخواه خود را توسط ترموستات تعریف می کند و تا مادامی که دمای اتاق به دمای تنظیم شده نرسد، دستگاه به کار خود ادامه داده و به محض اینکه اتاق به دمای مورد نظر رسید، خاموش می شود. بعلاوه از طریق ترموستات اتاقی کاربر می تواند سرعت چرخش فن را در سه حالت دور پایین، دور متوسط و دور بالا تنظیم کند.  

اغلب ترموستات های دیجیتالی، در هر لحظه دمای اتاق را نیز نمایش می دهند. 

شیر تعدیل (Balancing valve)

همواره یکی از معضلات لوله کشی برای فن کویل ها (البته بیشتر در پروژه های بزرگ و با سیستم سرمایشی-گرمایشی مرکزی) این است که عملاً دبی آب عبوری از دستگاهی که بیشترین فاصله را نسبت به چیلر یا دیگ آبگرم دارد، (بواسطۀ وجود افت فشار بیشتر) به اندازۀ تعریف شده نبوده و این چنین در فن کویل های دورتر، سرمایش و گرمایشِ مورد انتظار حاصل نمی شود.

اولین راهکاری که برای حل این مسئله تا بحال ارائه شده، طرح لوله کشی معکوس است تا به این ترتیب مجموع طول لوله کشیِ رفت و برگشت تمامی دستگاه ها با یکدیگر مساوی شده و با توجه به ایجاد افت فشار یکسان، در تمامی سیستم ها به اندازه مورد نظر جریان آب گردش کند.

اما، ایدۀ جدیدتری که بعضاً در پروژه ها استفاده می شود، بکارگیری شیرهای تعدیل است. شیرهایی که در خروجی آب از دستگاه قرار گرفته و اجازه نمی دهد سیستمی که طول لوله کشیِ کمتری دارد، بیش از نیاز خود آب برداشت کند. این چنین به اندازۀ تعیین شده، آب در تمامی فن کویل ها جریان یافته و دیگر نیازی به لوله کشی معکوس آن ها نخواهد بود.  

نوعی از شیرهای تعدیل وجود دارند که برقی بوده و با توجه به فرمانِ ترموستات اتاقی، در زمان خاموش شدن فن کویل، مسیر عبور جریان آب را مسدود می کنند.

شیر سه راهۀ برقی (Electric 3-Way valve)

در بسیاری از پروژه های مسکونی بزرگ، به دلیل وجود ضریب همزمانی مصرف، عملاً دبی آب عبوری از چیلر یا دیگ آبگرم بمراتب کمتر از مجموع دبی آب عبوری از فن کویل ها است؛ چراکه در حقیقت ظرفیت چیلر و یا دیگ آبگرم بر اساس مجموع ظرفیت یونیت های داخلی است که همزمان روشن هستند تعیین می شوند. در مواقعی که مجموع دبی آب عبوری از یونیت ها خیلی بیشتر باشد، یا طرح مداربندی اولیه – ثانویه (Primary-Secondary) در لوله کشیِ بین سیستم مرکزی (چیلر و دیگ آبگرم) و فن کویل ها لحاظ می گردد یا از شیرهای سه راهۀ برقی در خروجی هریک از فن کویل ها استفاده می شود.

منظور از ضریب همزمانی مصرف یا ضریب تقاضا، درصدی از تعداد فن کویل هاست که همزمان روشن می باشند. معمولاً در پروژه های مسکونی، این ضریب تعریف شده و هرچه متراژ پروژه بیشتر باشد مقدار این ضریب کمتر است. 

عملکرد شیرهای سه راهۀ برقی به این ترتیب است که وقتی دمای اتاق به دمای تنظیم شده (توسط ترمستات اتاقی) رسید و یا به هردلیلی فن کویل خاموش شد، ترموستات به شیر سه راهه فرمان قطع جریان داده و این چنین تمام جریان آب دستگاه بای پس می شود. این گونه می توان مجموع دبی آب عبوری از واحدهای ساختمان را تقریباً معادل دبی آب عبوری از چیلر یا دیگ آبگرم تثبیت کرد؛ چراکه دیگر از فن کویلی که خاموش است جریان آبی عبور داده نمی شود.

 اگر از شیر تعدیل برقی برای فن کویل ها استفاده گردد، از آنجا که عملاً در زمان خاموش بودن سیستم، جریان آبی از آن عبور داده نمی شود؛ دیگر نیازی به استفاده از شیر سه راهه نخواهد بود. هرچند که در این صورت، در مقایسه با شیر سه راهه، افت فشار بیشتری در خط سیرکولاسیون آب بوجود می آید.

نحوه انتخاب فن کویل مناسب

اساساً در هر پروژه پس از بررسی تمامی جوانب، از جمله محدودیت های معماری، وجود فضای کافی برای نصب، کاربری ساختمان، قیمت خرید و … نوع فن کویل (زمینی، دیواری و …) انتخاب می شود. سپس بعد از مشخص کردن دو لوله ای یا چهار لوله ای بودن دستگاه، با توجه به محاسبات بار حرارتی انجام شده، ظرفیت فن کویل ها برای هر فضا به تفکیک براورد می گردد.

همانطور که در بخش قبل و در توضیح مبدل حرارتی نیز گفته شد، می بایست مبنای براورد ظرفیت فن کویل، ظرفیت سرمایشی / گرمایشی آن باشد نه ظرفیت هوادهی. بنابراین، پس از آنکه بار حرارتی هریک از فضاها به کمک آنالیز نرم افزاری یا با محاسبات سرانگشتی به دست آمد، از طریق دیتاشیت های ارائه شده در کاتالوگ کمپانی سازندۀ دستگاه، مدل مناسب با توجه به نیاز سرمایشی / گرمایشی آن فضا انتخاب می شود.

در چنین دیتا شیت هایی با توجه به اینکه فن کویل می تواند در سه دور مختلف کار کند، سه عدد متفاوت برای ظرفیت سرمایشی و گرمایشیِ هریک از مدل ها اعلام می شود. از جمله نکاتی که بهتر است در انتخاب ظرفیت سیستم خصوصاً در ساختمان های مسکونی و اداری رعایت شود این است که حتی الامکان مبنای انتخاب، ظرفیت فن کویل در دور پایین باشد تا اینچنین سیستم انتخابی بتواند در دور پایین که صدای تولیدی حداقل است، سرمایش و یا گرمایش مورد نیاز را تأمین کند. ضمن آنکه به این ترتیب در گذر زمان و با وجود مستهلک شدن، همچنان حاشیۀ اطمینانی برای دستیابی به ظرفیت مورد نظر وجود دارد.

 تولید هوای تازه

علاوه بر ایجاد دمای مناسب (سرمایش و گرمایش)، تأمین هوای تازه به اندازۀ کافی در هر فضایی لازمۀ بوجود آوردن شرایط آسایش برای ساکنین آن فضا می باشد. میزان هوای تازۀ مورد نیاز، بسته به کاربری هر فضا و با توجه به تعداد نفرات، متراژ و یا تعداد دفعات تعویض هوا مشخص می شود. وجود هوای تازه ضمن آنکه اکسیژن کافی جهت تنفس بهتر و احساس شادابی برای افراد حاضر را فراهم می کند، می تواند باعث ایجاد فشار مثبت در هوای اتاق شده و اینچنین از ورود آلودگی های محیطی به داخل اتاق جلوگیری شود که این موضوع بویژه برای برخی از کاربری ها از جمله مکان های بهداشتی دارای اهمیت زیادی است.

اما نکته اینجاست که آیا در صورت استفاده از فن کویل، امکان تأمین هوای تازه برای ساختمان وجود دارد یا خیر. همانطور که در توضیح انواع فن کویل ها نیز گفته شد، در طراحی سیستم های کانالی پرفشار، قابلیت استفاده از هوای تازه پیش بینی شده است، اما سایر فن کویل ها عملاً چنین قابلیتی را ندارند و این در حالی است که احتمال استفاده از دستگاه کانالی در پروژه های مختلف پایین است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که غالباً بکمک فن کویل ها امکان تزریق هوای تازه در اتاق وجود ندارد.

در چنین مواقعی از سیستمی به اسم سیستم آبی-هوایی یا اصطلاحاً سیستم القایی استفاده می شود. بنحوی که فن کویل ها صرفاً برای تثبیت دمای فضای مورد نظر بکار می روند و از هواسازهای Full fresh برای تأمین هوای تازه استفاده می گردد. بهمین دلیل دمای هوای خروجی از هواساز در چنین سیستمی، تقریباً برابر دمای طرح داخل لحاظ می شود.

مزایا و معایب فن کویل

با توجه به روند رو به رشد استفاده از فن کویل در ساختمان های مختلف، می توان مزایا و معایب آن را در مقایسه با سایر سیستم های مشابه (کولر گازی، داکت اسپلیت / VRF) مورد بررسی و ارزیابی قرار داد: 

مزایا

1. بر خلاف داکت اسپلیت، امکان کنترل مستقل دما در اتاق یا فضاهای مختلف ساختمان وجود دارد. چنانکه به ازای تعداد فن کویل های نصب شده در ساختمان، می توان شرایط دمایی متفاوتی را متناسب با سلیقه و نیاز افراد ایجاد نمود. همان طور که در صورت استفاده از کولر گازی و سیستم VRF نیز چنین شرایطی فراهم می باشد.
2. در ساختمان­ هایی با متراژ بالا، بکارگیری فن کویل های متعدد بهمراه یک یا دو دستگاه چیلر مرکزی، محدودیتی را ایجاد نخواهد کرد. در حالی که در صورت بکارگیری کولر گازی یا داکت اسپلیت، استفاده از یک یونیت داخلی جوابگوی نیاز ساختمان نبوده و این در شرایطی است که با اضافه شدن یونیت های داخلی دیگر، ناگزیر بایستی یونیت های خارجی دیگری نیز پیش بینی شوند. بنابراین با توجه به اینکه حداکثر فاصله بین یونیت داخلی و خارجی (به دلیل جلوگیری از افت فشار زیاد جریان مبرد و کاهش راندمان دستگاه) می بایست رعایت شود، بکار گیری یونیت های خارجی دیگر در فاصله ای مناسب، آن هم در فضای عمدتاً محدود خارج از ساختمان، اجرای چنین سیستم هایی را در ساختمان های بزرگ با مشکل مواجه می کند. ضمن آنکه ممکن است ظاهر ناخوشایندی را برای ساختمان نیز ایجاد نماید. در سیستم VRF نیز به مانند ترکیب فن کویل و چیلر مرکزی، تقریباً چنین محدودیتی وجود نخواهد داشت.
3. تنوع طراحی یونیت های فن کویل (به مانند یونیت های داخلی سیستم VRF) این امکان را فراهم می کند که بتوان مدلی متناسب با محدودیت های معماری ساختمان و مطابق با سلیقه مصرف کننده را تعبیه نمود.
4. فن کویل جهت تأمین هوای گرم مورد نیاز در فصل سرما، از آب گرم تولید شده توسط دیگ استفاده می کند. در شرایطی که در سیستم هایی از جمله کولر گازی، VRF و داکت اسپلیت هایی که کویل آب گرم ندارند، گرمایش لازم به شیوه هیت پمپ و با استفاده از کمپرسور انجام می گیرد که این موضوع به منزله مصرف برق قابل توجهی خواهد بود. لذا به علت هزینه های بیشتر مصرف برق در ایران (در مقایسه با گاز)، بکارگیری چنین سیستم هایی برای گرمایش، مقرون به صرفه نمی باشد. ضمن آنکه کیفیت گرمایش تولیدشده در این نوع سیستم ها، به مراتب پایین تر از فن کویل، رادیاتور و یا سیستم گرمایش از کف می باشد. به همین علت اغلب در صورت استفاده از سیستم های هیت پمپی، به ویژه در اقلیم هایی که گرمسیر نیستند و زمستان سردی دارند، بایستی از سیستم هایی جانبی مانند رادیاتور یا گرمایش از کف نیز بهره گرفت.
5. در دستگاه سقفی کانالی (به مانند داکت اسپلیت و یونیت های داخلی کانالی در سیستم VRF)، به واسطه امکان استفاده از هوای تازه، شرایط برای تهویه و ایجاد فشار مثبت در داخل ساختمان فراهم خواهد بود.                

معایب

1. فن کویل بواسطه استفاده از آب سرد و گرم تولید شده در سیستم های مرکزی (چیلر و دیگ) نمی تواند امکان کنترل مصرف انرژی را برای هریک از واحدهای ساختمان، به طور جداگانه فراهم کند. مشکلی که در سیستم VRF نیز وجود دارد. بر خلاف کولر آبی، کولر گازی، داکت اسپلیت (در صورت عدم استفاده از کویل آب گرم) و رادیاتور (در صورت استفاده از آب گرم پکیج) که اساساً تابعی از یک سیستم مرکزی نمی باشند. البته می توان با وجود استفاده از فن کویل، در صورت بکارگیری یک چیلر برای هر واحد (مینی چیلر)، مصرف انرژی در فصل گرما را به طور مستقل کنترل نمود.
2. در ساختمان هایی با متراژ پایین، هزینه سرمایه گذاری جهت خرید چیلر و فن کویل در مجموع نسبت به کولر گازی، داکت اسپلیت و همچنین سیستم VRF بیشتر خواهد بود.

ساخت و فروش تخصصی انواع فن کویل(فن کوئل)

گروه صنعتی تهویه نگار، متخصص در طراحی و عرضه مناسب ترین سیستم های برودتی و تهویه مطبوع، مطابق با نیاز واقعی مشتری و امکانات مالی کارفرمایان محترم، آماده ارائه انواع فن کویل (زمینی، دیواری، کاستی، سقفی توکار و کانالی) در ظرفیت های مختلف می باشد.

جهت کسب اطلاعات بیشتر و نیز دریافت مشخصات فنی کامل و استعلام قیمت، با گروه صنعتی تهویه نگار تماس حاصل فرمائید. شایان ذکر است؛ فروش تمامی محصولات این مجموعه در سراسر کشور امکان پذیر خواهد بود.

کارشناس فروش (عمادی) 09904494274

در ادامه برخی از سوالات متداول مشتریان در زمینه خرید این دستگاه را پاسخ داده ایم:

فن کویل چیست؟

یکی از تجهیزات رایج در صنعت تهویه مطبوع است که می توان آب سرد تولیدی چیلر و آب گرم موتورخانه یا پکیج را به آن متصل کرده و سرمایش و گرمایش مورد نیاز را فراهم کرد.

انواع فن کویل ها کدامند؟

فن کویل ها بر اساس شکل ظاهری می توانند انواع مختلفی داشته باشند. مانند فن کویل های سقفی، دیواری و یا زمینی که هریک در دو نوع دو لوله ای یا چهار لوله ای طراحی و تولید می شوند که در مطالب فوق به تفصیل توضیح داده شده اند.

مزایای فن کویل چیست؟

در قسمت مزایای این سیستم، به موارد اشاره کردیم از جمله: توانایی کنترل مستقل دما، امکان وجود سیستم سرمایش و گرمایش به طور همزمان

نحوه انتخاب فن کویل چیست؟

انتخاب دستگاه بر اساس نوع کاربری و فضای نصب و میزان هوادهی متفاوت است. ممکن است در پروزه های مختلف از انواع فن کویل سقفی، کانالی، زمینی یا دیواری استفاده شود.